Huilen in Bilbao

Huilen in Bilbao. DEEL 1
Jullie zullen wel denken wat een rare titel van zo een vrolijke onderneming,blijf lezen dan kom je er achter.
Vandaag weer 2dagen in 1aflevering,want ik kom op plaatsen waar ze nog nooit van wifi gehoord hebben.
S,morgens om 06.30 wakker geworden ,shit ,no shave ,shower and shampoo(zo goed mr T )alles weer in de tas en om 07.30 op pad naar Deba,na een onrustig nachtje door een hevig blaffende buurman begon de tocht goed met een afdaling van ongeveer 300 meter naar zeeniveau, eerst door Zarautz langs de boulevard en we vonden zowaar een pasteleria waar we een lekker bakkie koffie namen met een keg.
De boulevard was naar schatting een km of 6lang en daarna begon het echte werk, heel veel klimmen en dalen over modderpaden want het had de afgelopen weken hier erg veel geregend, klimmetjes van een 800 mtr zijn geen uitzondering en wat je omhoog gaat moet je ook weer naar beneden,sommige van de bospaadjes zijn te vergelijken met de keuteberg alleen dan vol met modder en stenen.
Maar het is werkelijk waar zeer de moeite waard, zulke intens mooie vergezichten over de bergen en dalen om ons heen, ontroerend mooi.
In de alberque in Irun was ik voor de deur een meisje tegen gekomen die met twee paarden de camino aan het doen was, en die kwam ik vandaag ook weer tegen, ze kwam uit Frankrijk en had er nu 500 km opzitten, ik vroeg haar of ze de zelfde route deed als de wandelaars en ja hoor, ook met die twee biefstukken ging ze de bergen op, op een knol reed ze en die andere was voor de bagage, tentje mee en een tanden borstel en gaan.
Tussen de middag geluncht in de bergen met weer een betoverend mooi uitzicht,we zaten zo hoog dat de koeien beneden stipjes leken.
Na weer een moordende afdaling aangekomen in Zumaia,alwaar we langs een kerkje lopen waar erg mooie muziek uitkwam, dus op de herrie af, de plaatselijke blazers club was aan het oefenen het klonk prachtig,ik nog gezocht naar een plekje waar ik een kaarsje kon branden(Ria )maar daar deden ze niet aan ,dan maar in de volgende kerk.
Op weg naar Deba kwam ik een kleine uitgave van onze Bobby tegen ,natuurlijk moest ik even een hondje knuffelen,deze uitgave van Bob wilde wel een stukje meelopen, maar ja hij had al een baasje,dus terugsturen.
S,avonds in Deba gegeten in een dorps café een typisch Spaans gebeuren,3tv,s alle 3 op een andere zender en op volle sterkte,het toppunt van ontspanning.
Toen we eten wilde bestellen wees de waard op de ene grote tv en vertelde dat we eten konden kopen als de wedstrijd afgelopen is ,kokkie moest voetbal kijken.
Maar toen we eenmaal mochten bestellen had ie het eten in no time op tafel, ik denk dat het al klaar stond en alleen nog maar opgewarmd moest worden,ook goed het smaakte best.
Ons onderkomen voor de nacht was in een voormalig schoolgebouw waar in de lokalen wat stapelbedden waren neergezet,de sleutel van het gebouw moesten we ophalen in het politiebureau en daar kregen we ook onze stempels.
Vannacht sliep ik in een wok(doorgezakt bed) en in het bed naast mij lag een hele lange magere vent(een soort van Pierre Jansen) die er een wedstrijd van wilde maken wie het hardst kon snurken,ik moest het afleggen tegen hem,Jezus wat ging die vent tekeer.
O,ja onder het eten zaten we met 5 pelgrims aan tafel, 3hollanders en 2fransen ,na het eten zaten er 4 met de telefoon te bellen of te internetten en die Franse meneer vond dat asociaal dat maakte hij op luide toon kenbaar, ik liet het van mij afglijden wat hij er van vond ,en ging gewoon door.

DEEL TWEE
Vanmorgen wakker geworden met een heel raar gevoel in mijn heup en mijn Linker been voelt helemaal koud,niet zeiken dacht ik nog , dat loop je er wel uit,maar tijdens het inpakken van de tas zat ik op de knieën en kreeg een verschrikkelijke pijnscheut door het been.
Ik ben een week of drie geleden van de trap gevallen thuis en wel op deze kant van mijn heup,beetje blauw en pijnlijk maar ja je gaat niet met alles meteen naar het ziekenhuis.
De pijn verbijtend ga ik toch op pad,de eerste km,s zijn vlak maar dat loopt niet echt lekker,na een tijdje dient zich de eerste beklimming aan,ik besluit het te testen maar na 200 mtr moet ik stoppen ,een gekmakende pijn trekt door mijn hele been,dit gaat niet,ik kijk Àndre aan en zeg ik ga dit niet redden zo,het is vandaag 26 km op en neer alsdit nu al zo een pijn doet maak ik Mischien de boel stuk en dat wil ik niet.Ik vond het afscheid van Andre erg moeilijk,maar we houden contact.
Ik besluit dus om terug naar Deba toegaan en daar mijn plan te trekken,gisteren waren we langs een huisartsen post gekomen en ik strompel daar heen,binnen 10 minuten sta ik weer buiten met het advies om te stoppen,waarschijnlijk een ontsteking in het heupgewricht wat door de belasting van de afgelopen dagen is gaan opspelen.
Nou dat was het dan,alles van zeer korte duur maar wel zeer intens beleefd.
Ik koop een kaartje naar Bilbao(jaja weer met de trein) en op het perron bel ik ING ,ik vertel mijn verhaal en mijn meissie gaat gelijk van alles regelen(kanjer).
Als ik ophang en de bergen inkijk zie ik de pelgrims van mij weglopen de bergen in en dan komen de waterlanders,godverdomme hier heb ik zo naar uitgekeken en zo van genoten ik wilde het afmaken tot aan compostela ,wat jammer.
En als ik dit schrijf zit ik te wachten op een vlucht naar Barcelona en daar vandaan naar HUIS.
Op het vliegveld ben ik mijn tas gaan herpakken en als laatste haal ik mijn jakobsschelp van mijn tas,dit doet mij beseffen dat het echt over is en geef mij nog even over aan een huilbuitje.
Maar ik kom terug ,want de camino gaat niet weg,die blijft gewoon liggen en dan dompel ik mij weer opnieuw onder in het pelgrims leven.
Deze ervaring is zo bijzonder,dat is niet uit te leggen,alle dingen die ik de afgelopen dagen heb meegemaakt,maken mij een rijker mens ,de ontmoetingen met totaal vreemden is zo een aparte manier van reizen,ik kan het iedereen aanbevelen.
Ik hoop dat ik jullie vermaakt heb met mijn belevenissen en jullie worden allemaal bedankt voor de warme,grappige en mee levende reacties,ik laat jullie allemaal staan in mijn lijst op waarbenjijnu zodat jullie de volgende camino er weer bij kunnen zijn.
Rinus is nu thuis alwaar geen bezoek,wel bloemen.
Dag lieve mensen tot de volgende keer